Een beetje bibberig en onverklaarbaar stram loop ik vandaag stevig door naar de laatste stop voor Rome. Onderweg kom ik door Formello, gelukkig weer een schoonheid van dorp. De huizen geverfd, de bloemetjes buiten en een aardige barman die mij gewoon nog een extra croissant komt brengen, omdat die net vers uit de oven komt. Ook de zusters van Nostra Signora lijken ’s middags extra lief en doen mij een mooie sleutelhanger cadeau.
Een heerlijke tocht door prachtige heuvels. Ik blijf de enorme regenbuien die Genova en omgeving zo teisterden precies genoeg voor. Tranen van ontroering biggelen over mijn wangen bij het gezang dat ik onderweg hoor uit het Monastero di Bose, een klein kloostertje in de heuvels, terwijl ondertussen de vogeltjes fluiten, de bladen dwarrelen en af en toe een eikel uit de boom valt.
Gisteravond voor het eerst weer ontroerd door menselijke schoonheid. Lekker op een bankje op een pleintje van de invallende duisternis genoten. De prachtige gebouwen waar het licht zo mooi op valt. De stilte op de binnenplaats van het Sint Franciscus convent. Een gezellig barretje met nota bene Billy Holliday, waar ik graag nog wat langer blijf. Langzaam begint de beschaving weer zijn bekoring te krijgen.
Ook in Italie wordt het nu herfst. Lekker fris met woeste luchten. ’s Avonds het gebed van de nonnen bijgewoond en vanmorgen vroeg op voor de mis. Maar de ingang van de inpandige kerk is nergens te vinden. Dan maar vroeg vertrokken. Onderweg komen er gedichten van Gerrit Achterberg en Ida Gerhardt langs.